Het Zonnewiel

Stel je voor: een heel groot maar eenvoudig labyrint. In het midden brandt het vuur. Er is een gewijde sfeer. 100-200 mensen bewegen door het labyrint langzaam naar het vuur toe en dan er weer vandaan. De mensen zijn ceremonieel gekleed. Op de vier winden staan zangers, drums maar ook andere instrumenten klinken. Er wordt gevast, het Vuur, de Zon, Wind en Moeder Aarde worden geëerd. Het leven wordt gevierd.
We dansen, zingen en weten ons verbonden met de krachten van Moeder Natuur.
De gevleugelden, de viervoeters, de gevinden, de kruipers en de krioelers… zijn allemaal onderdeel in de Geest van deze Magische Dans.

Dit is een visioen dat op een dag zal zijn.
Nu liggen er verschillende kleine Zonnewielen in de lage landen.
En regelmatig vinden er ceremonies plaats. Langzaam maar zeker groeit het visioen, de kracht en de betrokkenheid van een groeiende groep mensen.

We leven in een moderne tijd. Maar we zijn onlosmakelijk met de natuur en haar krachten verbonden. Het is goed en zelfs noodzakelijk ons met deze krachten door middel van ceremonie te verbinden. Dit is wat de Natuurmens altijd en overal op Aarde heeft gedaan. In het westen zijn we veel vergeten en bijna kwijtgeraakt. Maar echt kwijt is het nooit. Dat we niet meer weten hoe we moeten verbinden wil niet zeggen dat de Krachten verdwenen zijn. En er zijn steeds meer mensen die het wel weer weten. Kinderen zijn van nature in deze magische wereld.

Het labyrint was ooit overal in Europa, overal op de wereld. In de bronstijd lagen er labyrinten in het oude Griekenland tot in Scandinavië toe. En de labyrinten als inwijdingsweg zijn nooit weg geweest.

Het Zonnewiel is geen labyrint waar je in verdwaald. Dat is een doolhof. Een doolhof is een labyrint. Maar een labyrint is niet noodzakelijk een doolhof.
Vaak ga je in een labyrint naar een middelpunt en daarna weer terug.
Het Zonnewiel is een labyrint met Het Vuur / De Zon als middelpunt. We bewegen er omheen, om elkaar heen en we gaan niet terug vanwaar we gekomen zijn. Jawel, maar dan zoals het einde van de cirkel weer het begin is. Dus je kan blijven ronddraaien, blijven dansen rond elkaar en rond het vuur, telkens weer spiralend naar het middelpunt en spiralend weer naar buiten.In het Zonnewiel komen ook duidelijk de vier Windstreken naar voren, die de vier jaargetijden weerspiegelen, de zonsopgang en de zonsondergang, de dag en de nacht.

We hebben de afgelopen decennia veel mogen leren/ herinneren van vele wisdomkeepers, medicijnmannen en vrouwen, elders van vele oude culturen, Indianen, Aboriginals, Siberiërs, Mongolen, Indiërs, Maori, Inuït, Afrikanen, noem maar op.
Nu is de tijd gekomen om weer in onze eigen kracht te gaan staan.
We hebben genoeg herinnerd. Op eigen benen staan zal even onwennig zijn. Maar wanneer we eenmaal gaan lopen en weer gaan dansen en de oude liederen herinneren dan kan het levensfeest weer echt beginnen.

Doe je mee? Iedereen heeft een unieke gave om aan het Levenswiel te geven. Laat het Zonnewiel je inspireren en help mee bij het ontwikkelen van een visioen waar we een gezonde toekomst te voorschijn ‘dromen’/ creëren.